One of the best cinematic experience of 2019: Movie Mac

Movie- Aamis
.
Language- Assamese
.
Genre- Thriller | Drama | Horror .
Year- 2019
.
Director- Bhaskar Hazarika
.
I doubt, there isn't a person who haven't loved atleast once in their entire life. When you love, you'll go to any extent to make your loved ones happy and full. Aamis is some kind of an extreme version of the thirst to fill the void in your lover. Its bizarrely shocking and disturbing. Not all the individuals who like movies will not be able to like this film as it is disturbing and you won't be able to watch it if your heart isn't strong enough. .
I really wonder why these kind of classic and authentic movies doesn't get the recognition it deserves and after watching majority of the best movies in 2019, Aamis deserved the official Oscar entry from India rather than Gully Boy.
.
Love is a feeling that will drive you crazy sometimes and you may go to any extend for your love.
.
I recommend you guys not to watch this movie after checking the synopsis or the storyline. Don't spoil the suspense you're about to witness. If you miss this movie, you're going to miss one of the best cinematic experience of 2019. .
Keep Smiling and Swipe Left.. ❤🤘..
.
Love, Mac.. ❤🙂..

https://www.instagram.com/p/B-MpU4MF_oS/

Love at its darkest avatar: Obsessive Cinema Disorder

Quarantine Recommendation 3

Aamis (Assamese) - Rightly as Anurag Kashyap said, Nothing like this has ever come out of India!

Spoilers Ahead!

Remember the scene in Jallikattu where Kuttachan tells his assistant that the tastiest meat in the world is human flesh. What if someone else too had a similar thought? A movie that shows the relationship between a young PHD student and a middle-aged doctor whose husband is always out of town, this one could have easily been in the erotic mood but but the director literally had different ideas.

The plot from just an attraction at the start transforms into a whole different level. when the hero said I am gonna make her eat my flesh after dreaming of her, I thought it was going into that erotic mood but how far they go to feed their desire is so disturbing.

Lima das the lady with bluish eyes is the best part of this movie and her acting and her reactions gave so much depth. Agardeep Baruva also has given a brilliant performance and it's the performance of these two newcomers that gives the movie the much needed high.
And So after Rima Das who bowled me over with Village Rockstars and Bulbul can Sing, Bhaskar Hasarika is the next director whose work I look forward to in Assamese cinema.

Aamis is love at its darkest avatar. It will make you love, it will make you hungry, it will make you lose your appetite, it will make you freeze.

Dark, intriguing, poetic, layered, intense, horrifying and dangerously beautiful Aamis could have given a tough competition to Parasite for best Foreign film if it had been properly marketed and sent to the Oscars instead of Gullyboy.

Streaming now in Moviesaints, watch this at your own risk.

https://www.instagram.com/p/B-Ug58qHp-t/

Easily one of the boldest Indian films ever made: Arun Manoj

Some of the more fortunate regional film industries of the world have had at least one breakout movie which put their cinema on the map, by successfully captivating audiences across borders despite linguistic & cultural barriers. What makes the feat even more impressive is when the film in question is an independent production, i.e. one without bigshot distributors or marketing houses to back it up- the 2019 Assamese shocker "Aamis" is a perfect example of this. "Aamis" is one of those cult indies best experienced with minimal prior knowledge of the plot; which is why regardless of how badly I want y'all to check it out, the most I'll reveal is this: though the film starts off as just an intriguing platonic romance between a lady doctor in a neglected marriage & a young Anthropology scholar researching meat eating habits in North East India, from its stomach turning halfway point "Aamis" mutates into a feverishly original nightmare of psychological horror. Easily one of the boldest Indian films ever made, despite my personal opinion that the ending could have been stronger, "Aamis" is an absolute must watch. (8/10)

https://www.instagram.com/p/B-Uxr7nD49Z/

Unusually splendid: Cinema Appetite

AAMIS (2020,LIMA DAS, ARGHADEEP BARUAH)

As a matter of first important thing I can say about Aamis is, it is unusually splendid. The fundamental champ of the film is likely the topnotch writing. Both the story and the screenplay supplemented each other as they never appeared to be excessively extended or exhausting.

The story revolves around Nirmali, who is a pediatrician and Sumon, who is pursuing his PhD in anthropology. Nirmali is married to Dilip and they have a boy. As the story goes on Nirmali and Sumon fall in love while rejuvinating their love for meat.

Its disturbing , scary and love at its darkest Phase. Flawless Direction, Top Notch Performances By the actors.The BGM was also masterfully used to give those goosebump moments.

Take a look at this movie once for a wonderful experience.Aamis will affect and move you for sure.

Thank you @love_indian_cinema for inspiring me to watch this movie ❤️🌸

https://www.instagram.com/p/B-WzFE0FdqD/

Audacious Masterpiece: Saibal Sharma

LOCKDOWN Day 6 of 21

Watching this film over and over again. It's a surreal experience every damn time and I can't get enough of it. Absolutely in love with this audacious masterpiece.

@stranger.in.time Sir you are a genius. For me it is one of the GREATEST FILMS OF ALL TIME.

https://www.instagram.com/p/B-XMAAPHYNu/

Inspired by Aamis: Jasir Zaynuddin

https://www.instagram.com/p/B-VIssWpNxU/

हर एक असमिये का सिर गर्व से ऊँचा कर देने जैसी है: Manoj Pandey

एक प्रादेशिक भाषा में बनी फ़िल्म भी लीक से इतनी हटकर हो सकती है — इसकी उम्मीद भारतीय फ़िल्म जगत में कम ही होती है और ऐसा होना बहुत दुर्लभ भी है। असम के युवा लेखक-निर्देशक भास्कर हजारिका की फ़िल्म ‘आमिस’ सही मायनों में नेशनल फ़िल्म-डिस्कोर्स के पटल पर हर एक असमिये का सिर गर्व से ऊँचा कर देने जैसी है।
.
‘आमिस’ मूलतः असमिया भाषा का शब्द है जिसका अर्थ होता है: माँसाहारी. फ़िल्म का शीर्षक यही क्यों है — इसका फ़िल्म की कहानी से सीधा संबंध है। यह भेद फ़िल्म के दूसरे आधे हिस्से में प्रवेश करते ही खुल जाता है।
.
यह फ़िल्म खाने-पीने के शौकीन दो ऐसे लोगों की कहानी है, जो एक दूसरे से अपरिचित होने के बाद भी माँसाहार के मामले में मिलती-जुलती पसंद के कारण परस्पर खिंचे चले जाते हैं। निर्मली (लीमा दास अभिनीत) और सुमन (अर्घदीप बरुआ), दोनों को खाने में नए-नए प्रयोग करने की आदत है। दोनों को इस समानता का बोध होता है और वे मिलते-मिलते एक-दूसरे के प्रति लगाव महसूस करने लगते हैं।
.
निर्मली अधेड़-उम्र की एक विवाहिता है और पेशे से एक डॉक्टर। सुमन एक युवा रिसर्च-स्कॉलर है और वह पूर्वोत्तर-भारत में खाये जाने वाले अलग-अलग तरह के माँसाहारी व्यंजनों पर शोध कर रहा है। सुमन को नए-नए माँसाहारी व्यंजन पकाने का शौक है। पति के अक्सर बाहर रहने के कारण निर्मली की ज़िंदगी में अकेलापन है, जो उसे सुमन में भरता हुआ दिखता है। हालाँकि दोनों को अपनी मर्यादाओं का बख़ूबी आभास है और फ़िल्म में एक सीन भी ऐसा नहीं है, जहाँ उन्होनें सामाजिक मर्यादाओं को तोड़ने की कोशिश की हो।
.
निर्मली और सुमन का प्रेम भौतिकता के बंधनों से परे है। दोनों जब भी मिलते हैं तो एक-दूसरे को अनूठे माँसाहारी व्यंजनों का स्वाद चखाकर इस प्रेम को परिपूरित महसूस करते हैं। माँसाहार चखने की यह आदत फ़िल्म का अंत आते-आते ऐसा घिनौना रूप ले चुकी होती है, जिसकी हम कल्पना भी नहीं कर सकते।
.
फ़िल्म नवम्बर 2019 में आई थी। मुझे नहीं पता कितने लोगों ने देखी। पर हर-एक असमिये को, चाहे वो फ़िल्मों का शौकीन हो या न हो, यह फ़िल्म ज़रूर देखनी चाहिए और गर्व करना चाहिए कि इस स्तर की फ़िल्म एक क्षेत्रीय भाषा में बनी है। इससे पहले एक असमिया फ़िल्म की चर्चा शायद ही इतनी कभी हुई होगी।
.
बॉलीवुड डाइरेक्टर अनुराग कश्यप ने ख़ुद सोशल मीडिया पर आकर फ़िल्म को प्रमोट किया था और कहा था कि आमिस एक अनोखी फ़िल्म है। वाक़ई में आमिस की कहानी अनोखी है। लेखक-निर्देशक भास्कर हजारिका के इस साहसिक कदम की सराहना करनी चाहिए। फ़िल्म रुपहले पर्दे पर हिट है।

https://www.instagram.com/p/B-XinXdF6Dl/?igshid=9w26ou3d49qk

The most complete film I've ever watched: Athul Tr

I have never watched something so dark yet so satisfyingly beautiful that the director and the actors brings out a feeling so real in the minds of the audience that the scenes got me chills. It's gracefully raw, pure and dark yet beautifully crafted. It takes you to a new dimension of cinema alltogether and is unexpectedly the most complete film I've ever watched. What else can anyone expect? You need to get etched to your chairs till the last second and that too with eagerness. It's something that was never expected out of Indian cinema and truly stands out of all films that have been released so far this year and a few before.

https://www.facebook.com/athul.tr.359/posts/2578258125834562

Aamis illustration poster: Amar

https://twitter.com/im_amar29/status/1243920150878810112

Two Dark Souls: Suman Goswami

Two dark souls floating on the city of Vincent Van Gogh.
pen ink and oil pastel
aamis

https://www.facebook.com/story.php?story_fbid=2621515884603518&id=100002353967307

It's a gem and I made a art out of it: Sarath Stanley

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=2944100322371457&set=p.2944100322371457&type=3&theater

এইখন সৰ্বকালৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠৰ তালিকাত আহিব। লিখি ৰাখক।: ঐতিহাসিক মুহূৰ্তৰ আলোকচিত্ৰ

প্ৰসংগ: আমিষ

'চিনেমা' বহুত চাইছোঁ, ভাল ছবিৰ প্ৰতি এৰাব নোৱাৰা টান এটা আছে, যেন ক'ব নোৱাৰা এক 'ভোক'। কলেজীয়া দিনত, বা বিশ্ববিদ্যালয়ত পঢ়ি থকা সময়ছোৱাত, প্ৰতিদিনে দুই তিনিখন ছবি চাইছিলো। মনৰ সৃষ্টিশীলতা প্ৰকাশৰ যিমানবোৰ মাধ্যম আছে, তাৰে ভিতৰত এইটো মোৰ সবাতোকৈ প্রিয়। হয়তো, ভাৱ প্ৰকাশৰ স্বাধীনতা এই মাধ্যমত বেছি, সেইবাবেই।

● আমিষ; ছবিখন যোৱাকালিয়ে চালোঁ। শব্দবোৰহে যুগুতাব পৰা নাছিলোঁ, কি লিখিম, কি বুজাম। এইধৰণৰ ছবিৰ সৃষ্টি খুব কমেই হয়।

● ছবিখন 'প্ৰতীক'ৰে ভৰপূৰ। অন্ততঃ মোৰ তেনেকুৱাই লাগিল। ঠাইবিশেষে পৰিচালকে কিছুমান সৰু-সৰু বস্তু এনেকৈ তুলি ধৰিছে যে তাৰ অন্তৰ্নিহিত অৰ্থ হয়তো ব্যক্তিবিশেষে ভিন্ন হ'ব। সমমিতিৰ কি প্ৰয়োগ! অসমীয়া চিনেমাত নিঃসন্দেহে আগেয়ে হোৱা নাই।

● লিমা দাস, অৰ্ঘ্যদীপ বৰুৱা আৰু নিতালি দাসৰ অভিনয়ৰ গভীৰতা বুজাসকলে বুজিব। বেছিকৈ ক'বলৈ গ'লে 'স্পইলাৰ' দিয়াৰ দৰেহে হ'ব, থাকক। মুঠতে, এইখিনিতেই শব্দৰ অভাৱ ঘটিছে।
ভাস্কৰ হাজৰিকাৰ ওপৰত সন্দেহ নাছিল, 'কথানদী' চোৱাৰে পৰা তেওঁৰ অনুৰাগী।
তথাপি, তেওঁক আকৌ পৰি নমস্কাৰ।

● ইলিয়াছ দাৰ চেম্বাৰত বহি সুমনে দেখা সপোনটোৰ পৰা মই ওলাব পৰা নাই। 'ভিজুৱেল ট্ৰিপ' বোলা বস্তু এটা যে আছে, ঠিক তেনেকুৱাই আছিল সেইটো।

● আনে যিয়েই কওক, মোৰ বাবে 'আমিষ' প্ৰেমৰ ছবি। অদ্ভুত, আচৰিত আৰু আচহুৱা প্ৰেমৰ ছবি। নিষ্কাম প্ৰেমৰ দৃষ্টিনন্দন উপস্থাপন। 'লাঞ্চবক্স' চাইছে নহয়, ধৰি লওক সেইখন ষ্টেনলী কুব্ৰিক, লাৰ্চ ভন তায়াৰ আৰু শ্ৰীৰাম ৰাঘৱনে একেলগে মিলি তৈয়াৰ কৰিছে। 'আমিষ' ঠিক তেনেকুৱাই।
সমাজৰ তথাকথিত নিয়ম-নীতিৰ পৰা বহুত নিলগত। এখন বলিষ্ঠ আৰু সাহসী ছবি।

● "ভোক আৰু প্ৰেমৰ বাবে আপুনি কিমান দূৰলৈ যাব পাৰে?"

'আমিষ' চাওক, বুজাব নোৱাৰাকৈ এখন ধুনীয়া ছবি।
আৱহ সংগীতৰ সুমধুৰ ৰাগীত মাতাল নোহোৱাকৈ নোৱাৰিব। প্ৰেক্ষাগৃহৰ পৰা এতিয়ালৈকে মন কেৱল দোলন গতিত............

এইখন সৰ্বকালৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠৰ তালিকাত আহিব। লিখি ৰাখক।

https://www.facebook.com/realityisdissappointing/photos/a.2792355470806139/3231311726910509/?type=3&theater

तमाम पारम्परिक नैरेटिव संरचनाओं में तोड़फोड़ करने वाली विस्मयकारी असमिया फ़िल्म 'आमिस': Mihir Pandey

"समीक्षाओं में आपने पढ़ा होगा कि 'आमिस' फ़िल्म भोजन के बारे में है। ग़लत पढ़ा है। दरअसल ये फ़िल्म भोजन के बारे में है ही नहीं। ये फ़िल्म अतृप्त इंसानी कामनाओं और उन पर लगाए जाने वाले बंधनों के बारे में है। भोजन यहाँ सिर्फ़ एक मैटाफ़र है और क्या कमाल का मैटाफ़र है। इसलिए भी क्योंकि बीते कुछ सालों में इसे हमारे मुल्क में जीने-मरने का, और मरने-मारने का प्रश्न बना दिया गया है। इसलिए भी, क्योंकि फिर भी यह इंसानी शरीर की सबसे मौलिक ज़रूरत है। मरने वाले की भी और मारने वाले की भी। ठीक वैसे ही जैसे प्रेम इंसानी शरीर की सबसे मौलिक ज़रूरत है।

कबीर याद आते हैं,
'बालम आव हमारे गेह रे,
तुम बिन दुखिया देह रे।'

यह फ़िल्म एक ऐसे समाज के प्रति चेतावनी है जिसमें कुछ लोग मिलकर बाक़ी लोगों के जीवन का स्वरूप तय करते हैं। उनके पहनावे का स्वरूप तय करते हैं, उनके खानपान का स्वरूप तय करते हैं, उनके प्रेम का स्वरूप तय करते हैं, उनकी देशभक्ति का स्वरूप तय करते हैं।

नैतिकताएं सदा समाज सापेक्ष और समय सापेक्ष होती हैं, पर एक इंसान का दूसरे इंसान के प्रति निश्छल प्रेम समाज सापेक्ष नहीं होता। जब सामाजिक नैतिकता इंसानी स्वभाव को ‘सही’ और ‘गलत’ की कसौटी पर कसने लगती है तो यह खतरे की घंटी है। ‘आमिस’ का साफ़ कहना है कि इंसानी स्वभाव को उसकी निश्छल अभिव्यक्ति से रोकना जैसे किसी उबलते प्रेशर कुकर पर से सेफ़्टी वॉल्व हटा लेना है।"

~ तमाम पारम्परिक नैरेटिव संरचनाओं में तोड़फोड़ करने वाली विस्मयकारी असमिया फ़िल्म 'आमिस' पर फ़रवरी 'हंस' के 'आराम नगर' में लिखते हुए

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10163426670575232

"একো ক’ব নালাগে, মই বুজিছোঁ" - Priyam Hazarika

https://www.instagram.com/p/B9br41iBzr6/

A revolutionary film in indian cinema: Sayan Chattaraj

Never seen subject in indian cinema , pathbreaking challenging , Great in all aspects..

Its a drama , romantic movie , a doctor and a phd student's love story. after first half the movie moved 180degree and yes in indian cinema , this is my forth best cinematic experience in recent years (After Tumbbad , Jallikkattu , Virus)

Its disturbing , scary and love(soul sacrifice) at its darkest avatar..

Brilliant script , mind blowing direction , nice performances..

An unforgettable experience , this is the india's one of bravest film (Like Bandit Queen , Fire) , this movie changed the total thinking about love and food is main subject here , will nt spoil those who hvnt seen..

Its a revolutionary film in indian cinema , it has potential to submit in cannes film festival or other biggies...

4.2/5(Whatta movie , Brilliant)

https://www.facebook.com/groups/cinemaforensic/permalink/2624416831176005/

Aamis Art: Pʀᴀᴄʜᴜʀᴊʏᴀ Pʀᴀɴ Hᴀᴢᴀʀɪᴋᴀ

Originally published: https://www.instagram.com/obi_art_kenobi/

Heavy, powerful matter that spins and twirls with wonder: Kartikeyan

Cravings. We want so many things, don’t we. Sit at a corner and then we wish for dreams to come true. And all we need to do is, crave. For more.
Probably why God invented limit .
Nirmali is one beautiful doctor who has a normal family . Meets a PhD holder and finds him , a little too unreal. Probably a spark. He likes eating.
Well that’s it right. Eating , foddie...isn’t that what we all love to do. Go somewhere off the town and look for cuisines. Come back from a trip and reclaim the food. It’s just food being there, telling us what to do.
Mostly meat being the deciding factor here.
And the core factor here.
The first ever in Indian cinema, probably. To showcase a film with a heavy, powerful matter that spins and twirls with wonder.
Presenting you, one of the most thought-provoking films ever in Indian cinema history. 🙌🏻 I bet most of us, viewers were shocked by the way it went. And how the subject matter here became the shock and crook of the film .😵👈 As the flow of these two breathing humans transform a gastronomic adventure into a needle and thread move, the urge to want more deepens the soul to get a taste of the most delicious delicacy ever. 🍴

Let the bowl shine. Let the spoon bend a little to pick that heavy, luscious craving you always wanted. Let the heart say Yes. Ignore the mind.
Nominated in the 2019 TriBeca Film Festival and Mumbai Film Festival , Aamis( Ravening ) - It’s finger licking good. 🥰

Rating : 4.6/5 ⭐️⭐️⭐️⭐️6️⃣

Published on Instagram: https://www.instagram.com/p/B73QfqXBS6R/?igshid=j4ae7omf4rsy

This poem came to me after watching the film: GarGee

https://twitter.com/GargeeBee/status/1199684763184840704

Never seen such a love story ever told in Indian cinema: Shahin Ahmed

Just mind blowing. The ending is just awesome. The performances the story the music everything is just in sync with the feel of the movie. I have never seen such a love story ever told in Indian cinema. This is such a brave attempt. It will haunt you for days. It will remain in our mind and make you rethink about our traditional mentality towards love. Love can be beautiful but it can make u do unthinkable things. It shows how much depraved of love our society is. Hats off to LIMA DAS and ARGHADEEP BORUAH for there effortless acting. And writer director BHASKAR HAZARIKA For his wonderful direction.

https://www.facebook.com/sahin.raihan/posts/2554329081330398

Uncommon story beyond many thinking limits: Chao Hemajit Daudhai Phukon

My Close friends knows that I am big friend of Hollywood Movies & selective films for different reason. I am not a movie critics or hardly I did it... Today, I am going to write about one, due to exceptional....Neither I am a expert about it but watch more than 2500, globally recognize ones..

I enjoyed #AAMIS today in Assam, it's an Assamese drama movie.  For the story & Direction I really appreciate Bhaskar HaZarika and his entire team. Like the uncommon story beyond many thinking limits. Food for research, food for love, food for dependence, Food to Cannibal, Hallucination for food & finally what to say...Watch the film....

For Direction I am giving 4/5, the movie must go to as much as international festival. I am hopeful it will get highest critics.

Original Score,#Quan_Bay I really don't know who you are...But you touch me in many parts, from the beginning, great known songs to starting with... the standard is very high, I really appreciate the music mixed and sound of Opera, director did a fantastic work.
Acting,(Sumon) Arghadeep Barua fantastic natural acting but (Nirmali) Lima Das what an acting, I have hardy seeing such micro level acting in entire Indian film Industry in recent times, this is the 1st time I am watching her acting. Very soon she is going to be a known face... Best wishes for many international awards.

Finally, this film must go to a foreign film category for a wider dimensions, otherwise it will be a big mistake in Indian film Industry.

Published on Facebook:

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=2617994648248187

The honesty with which this movie is being made is truly remarkable: Nandini Sarma

Aamis is a beautiful ,dark ,tragic love story.For the first time in Indian cinema one gets to see such an unusual potrayal of human desire with meat as a metaphor which suprisingly appears familiar yet strange at times .The honesty with which this movie is being made is truly remarkable. The plot is unique and brilliant direction by Bhaskar Hazarika. Superb acting performance by first time actors Lima Das ,Arghadeep and Neetali Das . Had a great time last night watching this wonderful movie and given a chance would love to watch it again.Thank you Team Aamis ,A big thank you to Anurag Kashyap and thank you Movie saints.

https://www.facebook.com/nandini.s.goswami/posts/10218436721167765

ৱান ইন লাইফ টাইম ছৱি: Ujjwal Bhuyan

আমিষ- চালো। কেনে পালো সুধি লাভ নাই। হৈ থকা বিতৰ্ক বোৰৰ পৰা এইটো স্পষ্টযে ছৱি খনে কাহিনীটোক উপস্থাপন কৰাত সম্পূৰ্ণ ভাৱে সফল হৈছে। যদি এখন ছৱিয়ে কাহিনীটো সম্পূৰ্ণ ৰূপে উপস্থাপন কৰিব পাৰে তেন্তে তাক সফল ছৱি বুলিয়েই কব লাগিব। গতিকে কেনে পালো তাৰ উত্তৰ দিব নেযাও। বুজি পালোনে বুলি সুধি চাব পাৰে। উত্তৰত কব লাগিব- সকলো বোৰ বস্তু সকলো সময়তে বুজি পোৱা কি সহজ কথা। তথাপি বুজিবলৈ চেষ্টা কৰিলো। এইযে মাংসৰ কথাবোৰ। বহু কিবাকানি মনলৈ লৈ আহিল। মানুহ হাল সুযোগ সন্ধানী আছিল নেকি বুলি এটা প্ৰশ্ন জাগে। মনলৈ অহা কথাটো হ'ল আমি মানুহ বোৰ, জীয়াই থকা প্ৰাণীবোৰ সকলো বোৰ জানো সুযোগ সন্ধানী নহয়নে। এজন প্ৰকৃত শিক্ষকে ছাত্ৰ এজনক দেখাৰ লগে লগে শিক্ষাদানৰ শেষ সুযোগ বুলি ধৰনে নধৰে। প্ৰেমিকে প্ৰেমিকাক দেখাৰ লগে লগে প্ৰেম নিবেদনৰ সুযোগ বুলি ধৰনে নধৰে। ডাক্তৰে ৰোগীক ইত্যাদি ইত্যাদি। সুযোগ শব্দটোৰ অৰ্থ নেতিবাচক বা ইতিবাচক নহয়। সুযোগ বুজি কৰা কামটোহে নেতিবাচক বা ইতিবাচক হব পাৰে। ছৱিখনৰ প্ৰতি মুহূৰ্ততে বাজি ফুৰা অনুভূতিটোৱে আছিল ভোক। এই ভোকৰো আকৌ বিভিন্ন ধৰণৰ ৰূপ আছে। পৰিবেশ পৰিস্থিতিৰ লগত ভোকৰ ৰূপ বেলেগ বেলেগ হয়। পেটৰ ভোক, দেহৰ ভোক, অকলশৰীয়া জীৱনত সান্নিধ্যৰ ভোক, এলেহুৱা মানুহৰ অৱসৰৰ ভোক, শিল্পী সাহিত্যিকৰ সৃষ্টিশীলতাৰ ভোক ইত্যাদি ইত্যাদি। বুজি পোৱা কথাৰ তালিকা খন বহুত দীঘলীয়া। হয়তো এইখন ৱান ইন লাইফ টাইম ছৱি। বাকী ছৱিখনত দেখুওৱা ঘটনাটো ইতিবাচক ঘটনা বুলি কাহিনীকাৰ বা পৰিচালকে কোনো পধ্যেই কোৱা নাই বৰঞ্চ নেতিবাচক হিচাপে সম্পূৰ্ণ ভাৱে উপস্থাপন কৰিছে।।গতিকে #বিন্দাস_হৈ_চাওক

Originally published on Facebook:
https://www.facebook.com/ujjwal.bhuyan/posts/3077664875595077

Worth the hype it has created: Minhaz Ansari

ravening
/ˈravənɪŋ/
adjective
(of a ferocious wild animal) extremely hungry and hunting for prey.

One could put this movie in Lunchbox meets Silence of the Lambs genre, but it does not do justice to it's ulterior themes. The visual subtleties like that of a 2 second scene of a touch me not plant folding itself when the protagonists pass depicting their complex relationship was a visual treat to watch and the soundtrack only adds more to it. Most of second half of the movie gave me Requiem for a Dream vibes (especially the psychedelic scene) as they both go deep down the rabbit hole of addiction (or craving, hence the title). The movie is filled with even more visual metaphors which is for the viewer to interpret. Last time I saw something this dense was Masaan (hugely recommended). Some might argue about it with a "it gives a bad message" face like they did with Phillips's Joker but IMO the movie did exceptionally well in capturing the human psyche with it's art and art preceds ethics.

I don't usually post about movies in general but Aamis is worth the hype it has created.

Posted on Google Reviews (permalink not available)

সাংঘাটিক ভয়েৰে ভাল লগা চিনেমা আমিষ: Dhanbor Bhuyan

বিষয়ঃ Aamis (আমিষ)

প্ৰেম, মাংস ইত্যাদি ইত্যাদি। কিছু নতুনত্বৰ যোগাত্মক পয়োভৰ। সুমনক লগ পাবলৈ উত্ৰাৱল হৈ থকা বিবাহিত নাৰী "নিৰ্মালি" ৰ মাংসৰ প্ৰতি বাঢ়ি অহা দুৰ্বলতা, নিজৰেই মাংস কাটি প্ৰেমিকাক খুৱাই তৃপ্তি লভা সুমনৰ মানসিক স্থিতি, মৰ্গত মাংস বিচাৰি যোৱাৰ সাহস আৰু মাংসৰ বাবে মানুহক হত্যা কৰা আদি প্ৰতিটো চিনেই সফল। সমাপ্তিত কিন্তু এটা ৰৈ যোৱাটো স্বাভাৱিক। এক কথাত সাংঘাটিক ভয়েৰে ভাল লগা চিনেমা আমিষ।
আপুনিও চাওঁক, পৃথক আৰু অনন্য।

Originally published on Facebook:

https://www.facebook.com/dhanbor.bhuyan/posts/2406533639469174

বেলেগ সোৱাদ নিশ্চয় পাব কথা দিছোঁ: Djd Maina

আচৰিত, আনতকৈ বেলেগ, কিবা যেন সুকীয়া সোৱাদ। মানুহ আচলতে কিমান পয্যায়লৈকে যাব পাৰে তাক কল্পনা কৰাটো কঠিন। আমিষ' পৰিয়াল সফল হৈছে, তেখেতসকলৰ চিন্তাধাৰা শলাগ লবলগীয়া। ছবিখনৰ প্ৰথমৰ পৰাই প্ৰতিটো দৃশ্যই মুগ্ধ কৰিলে। চাই থকা সময়ত কাহিনীটোৰ পৰা ওলাই যাবলৈ সুযোগেই নিদিলে। চাই আহক বেলেগ সোৱাদ নিশ্চয় পাব কথা দিছোঁ।

Originally published on Facebook:
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=2520038454945827&id=100008190914911

Beautiful symphony: Jyoti Bikash Saikia

Even if you have had spoilers, these spoilers will never measure up to the experience of watching this movie. meaningful at so many different levels. movie is soo dense and such superb acting and cinematography. Really enjoyed watching this beautiful symphony.

Originally published on Facebook:
https://www.facebook.com/jyotibikash.saikia.9/posts/10157741340076597

An unthinkable story of love: Ronit Dey

Aamis is an absolute brilliance. An amazing movie with an amazing concept. Luckily at a time, when people have started to appreciate such thought provoking movies. An unthinkable story of love between two people and the bond created by their fascination of meat. Sumon and Nirmali as played by Arghadeep Barua and Lima Das is an absolute beauty.
On a personal note, I am a meat person! But to go to that extent in reality, I just can't think of it. Even though I have eaten a lot of different kinds of meat, but I must say I have still not found the meat that has satisfied my taste buds. May be, I have still not had the best meat yet. Definitely, I never will.
That's Aamis for you, friends! Do watch it and watch it with grace. Indian regional cinema is really progressing and that recently, the movies from Assam are really bringing out the true essence of cinema, is heartwarming!

Originally published on:
https://www.facebook.com/RonitDeyRDX/posts/2430745187178755

Negative vibes plus mind disturbance: Bhusan Kalyan Pathok

The fact that Aamis is good or bad to watch is not the end. But one has to understand the outcome or the message thrown by the movie. Yes its very true that this type of people is there in the world however to portray an image of love & affection via what we so called as Cannibal is just throwing a negative vibes plus mind disturbance watching it. As direction and story its just a pyschopith movie with fare enough to spend sometime but not spending 500 bucks watching in PvR rather than taking out ur own lappyland. A story of a Cannibal growing love by eating human flesh is nothing great to watch & i am sure whoever will seat & watch @ hall will stand up & exit with a state of very confused mind plus mix feeling of hate and all negativity.

Originally published on Facebook:
https://www.facebook.com/bhushan.pathok/posts/3053038174725345

Anita Das

রূপ লাগি আঁখি ঝুরে গুণে মন ভোর | প্রতি অঙ্গ লাগি কান্দে প্রতি অঙ্গ মোর |
ভালোবাসা যেখানে এতটাই তীব্র যে সমাজ, লাজ সব তুচ্ছ হয়ে যায়। লুকিয়ে অভিসার...বিরহের দহন জ্বালায় দুজন মানুষ মাথা কুটতে থাকে। ভালোবাসায় একে অপরকে আঁকড়ে ধরার রাস্তা খুঁজতে গিয়ে সামাজিক রীতি নীতি বাধা হয়ে দাঁড়ায়। সেখান থেকেই বোধহয় প্রেমিকার দেহে মিশে যেতে নিজেকে তিল তিল করে ভোজ্য বস্তুতে পরিণত করা। নিজেকে কেটে, রেঁধে বেড়ে গুছিয়ে প্রেমিকার সামনে নৈবেদ্য সাজিয়ে পরিবেশনের তৃপ্তি ...অমলিন হাসি হয়ে ঠোঁটে ঝুলতে থাকে। তবু এই সমাজের চোখ, আমাদের শিক্ষা একে অপরকে আঁকড়ে ধরে বেঁচে ওঠার সাহস জোটাতে বাধা হয়ে দাঁড়ায়।
এ প্রেম পরকীয়া। চারিপাশে অজস্র পরকীয়া প্রেম ও পরকীয়া লব্ধ শিশুকে মাতৃজঠরে মেরে ফেলার গল্পের মাঝে এ এক অসামান্য অনবদ্য কাহিনী। যেখানে দর্শক শিউরে উঠতে উঠতেও ভালোবাসায় জারিত হবে।
তারপর আসে জীবনের সেই কঠিন মুহুর্ত যখন একে অপরকে আর কিছুই লুকাবার নেই। যখন দুনিয়াকে মোকাবিলা করার জন্য চাই একে অপরের ভরসার হাত। যখন আর কিছুই হারবার ভয় থাকে না। ঠিক তখনই বুঝি এ অনন্ত খিদের অবসান হয়। দুটি হাত মিলে যায় গোটা সমাজ, রীতিনীতিকে উপেক্ষা করে।
আমিষ...প্রেমের গল্প। সমস্ত ভায়োলেন্স কে উপেক্ষা করে শেষমেশ প্রেমের কথাই বলে।

Originally published on Facebook:
https://www.facebook.com/anita.das.3760430/posts/2486845691642240

Not beneficial for the society: Dr. Anamika Duarah

Very disappointing story... otherwise acting, editing everything are nice. Request not to produce such kind of movie again which is not beneficial for the society. People outside Assam will be more inspired to comment Assamese as Jungli ( which is a common wrong beleif about us)after watching this movie.

Originally published on Facebook:
https://www.facebook.com/anamika.duarah/posts/1570131053112247

Dweep Raaz

আপুনি কি ভাল পায় নিৰামিষ নে আমিষ ?
এটা কোটিটকীয়া প্ৰশ্ন এৰিলো !
নিৰামিষ খোৱা সকলে যেতিয়া প্ৰথমে আমিষ গ্ৰহণ কৰে কি reaction হ’ব প্ৰথমদিনা ? হয়তো অলপ অসজা , তাৰপিছত সকলো normal উপৰোক্ত কথাখিনি “ আমিষ ” চিনেমাখনৰ লগত কাকতলীয় ভাবেও সংযোগ নাই হোৱা ৷ সেইখিনি কেৱল মুখ ফুচুৰি ৷ cinematic angle বোৰে আচলতে আমাক আকস্মিকভাৱে effect কৰে , চেতনাৰ কম্পন আৰু পৰ্যবেক্ষণে lession শিকায় ৷বহিৰ্বৃত্তত ঘূৰি থকা মানসিক জড়তাক ভাঙি ধমনীৰে স্পন্দন সঞ্চাৰিত কৰিব পৰাতেই চিনেমা এখনৰ সাৰ্থকতা ৷

"আমিষ"ক আমি কোনটো angle ৰে চাই কিভাৱে গ্ৰহণ কৰিম ? ভোকক নে ভোগক প্ৰাধান্য দিম ! মানসিক বিলাসপ্ৰীতিক এহাতে ৰাখি আনহাতে কল্পনাৰ অস্থিৰ উৰ্বৰতাক চেপি ৰাখিব পৰাটোও চাগে এক প্ৰকাৰৰ দেহজ কলা ৷ ভ্ৰম স্বপ্নক সাকাৰ কৰিবলৈ যাওঁতে কিছুমান কেৱল সোঁতৰ বিপৰীতে উটি যায় আন কিছুমান ৰৈ যায় অমূৰ্ত দৃশ্যাংশ হৈ ....

কাহিনীৰ মূলভাগত research scholar ( নৰ্থ ইষ্টৰ মাংসৰ ৰন্ধন প্ৰণালী আৰু খাদ্যাভাস সম্পৰ্কে ) সুমন আৰু ডা° নীৰিৰ মাজত যি ব’ব আৰু ক’ব নোৱাৰো গোপন তথা চুক্তিবিহীন অভিসাৰৰ সূত্ৰপাত হৈছিল সেয়া জাগতিক পৰিঘটনা বুলিব পাৰি ৷ প্ৰতিটো দৃশ্যগ্ৰহণত লক্ষ্য কৰিছিলো মাংসৰ বিভিন্ন থালি ৷ হয়তো সেয়াও আছিল পৰকীয়া প্ৰেমৰ এক অজুহাত ৷ ই কোনো ভিত্তিহীন কথা হ’বই নোৱাৰে ৷
এনে প্ৰেমৰ আজিলৈকে কোনেও উদ্ধৃতি নিদিলেও ই সঁচা আৰু বাস্তৱৰ ভিত্তিতে পৰিচালক স্বতঃ স্ফুৰ্ত ভাৱে ইয়াক দেখুৱাবলৈ প্ৰয়াস কৰিছে ৷ কলাত্মকভাৱে প্ৰেমক ইমান ওপৰলৈ নিছে যে “ প্ৰেম কেৱল physical sex ” নহয় ৷ ই স্পৰ্শহীন চেতনা হৈ মগজুত সোমাই যাব পাৰে লোলুপতাৰ পৰা সিকাটি হৈ ৷
ডা° নিৰী বিবাহিতা আৰু এটি সন্তানৰ মাতৃ যদিও নিসংগ সময়খিনিত বান্ধৱীৰ কামুক কথাবোৰে তাইক কেতিয়াবা আশ্বস্ত কৰি পেলাইছিল ৷ মাংসৰ জুটি লৈ ঘূৰি ফুৰোতে ফুৰোতে তাই গম পাইছিল সুমন যে দুৰ্বল হৈ পৰিছিল তাইৰ প্ৰতি ৷ দুয়ো দুয়োৰে পৰা আঁতৰিবলৈ চেষ্টা কৰা কথাটোও এক উল্লেখনীয় দিশ যদিও মানসিক তৃপ্তিখিনিৰ কাৰণে এটা মুহুৰ্তত দুয়ো নিজৰ নিজৰ ঠাইত ৰৈ গৈছিল ৷
( অপ্ৰাসঙ্গিক যদিও মনলৈ আহে যে , এটা সন্তানৰ মাতৃ যদিও ডা° নিৰী আছিল বিবাহিতা গাভৰু , যিটো বয়সত গিৰীয়েকে physically সন্তুষ্ট কৰিব পাৰিব লাগিছিল সেইটো বয়সত দুয়োৱে দুখন বিচনাত শুব লগা হৈছিল )

north east ৰ মাংসৰ জুটিলগা সম্ভাৰৰ পৰা যেতিয়া আচম্বিতে নিজৰ গাৰ মাংসৰ জুটিৰ কথা আহি পৰিল তেতিয়া এক মুহুৰ্তত সিঁয়ৰি উঠিছিলো ৷ আত্মচেতনাই বুকু কঁপাই তুলিছিল ৷ তাৰ পিছত আমাৰ তৃতীয় চকুটো মেল খালে ...

বাহ্ বাহ্ বাহ্ “ আমিষ ”
আমাৰ কল্পনাক জাগ্ৰত কৰিবলৈ এক অদ্ভুৎ শক্তি পালো ৷ প্ৰেম কিমান সমৃদ্ধ হলে ইমানখিনি পৰ্যায়লৈকে আমি ভাবিব পাৰো !

Sent as a message to the Aamis Facebook page:

https://www.facebook.com/dweep.raaz/posts/1443699782454221

ইমান অদ্ভুত ধৰণে সাহসী চিনেমা আগতে নাই চোৱা: Tullika Devi

প্ৰায় প্ৰতিগৰাকী নাৰীৰ অৱদমিত আশা-আকাংখ্যাক লৈ নিৰ্মান কৰা এখন অতি সৎ চিনেমা আমিষ। ভাস্কৰ হাজৰিকাক মই প্ৰশ্ন কৰিছিলো পৰ্দাৰ সন্মুখত আৰু পিছফালে ইমানবোৰ নৱাগত নাৰী আপোনাৰ চিনেমাত, কিবা সংযোগ? তেওঁ খুব সহজ উত্তৰ এটা দিছিল, চিনেমাখনৰ থীমটো অতি আৱেগিক সেইকাৰণে ইমানবোৰ নাৰীৰ সমাহাৰ! সঁচাকৈ দেশী-বিদেশী বিভিন্ন ধাৰাৰ চিনেমা চাইছো কিন্তু ইমান অদ্ভুত ধৰণে সাহসী চিনেমা আগতে নাই চোৱা। অসমীয়া ভাষাত এনেকুৱা এখন চিনেমা নিৰ্মান হোৱাক লৈ এফালে শিঁহৰিত আনফালে গৰ্বিত। চিনেমাখনৰ আৰম্ভনি, মাজভাগ আৰু সামৰণি ইমান অৰ্থৱহ যে আপুনি চকুৰ পলক নেপেলোৱাকৈ চাব লাগিব। কিমান বিবাহিতা নাৰী আছে যি সকলো থাকিও অপূৰ্ণতাৰ সাগৰত ককবকাই থাকে! আনৰ চকুত সফল-স্বচ্ছল এখন সংসাৰত কিমান নোকোৱাকৈ ৰৈ যোৱা অভিমানে সম্পৰ্কত চামনি পেলাই মনৰ সংযোগ অস্পষ্ট কৰি তোলে! শাৰীৰিক সম্পৰ্ক নোহোৱাকৈও শাৰীৰিক সম্পৰ্কতকৈ উৰ্দ্ধৰ মানসিক সম্বন্ধ হ'ব পাৰে। তপত মৰুৰ বালিত এছাটি পানী ছটিয়াই দিয়াৰ দৰে এই সম্বন্ধ গুচি যাব পাৰে অন্য এক স্তৰলৈ। য'ত ভাল-বেয়া বিচাৰ কৰাৰ যুক্তিবাদী চিন্তা অকামিলা হৈ পৰে। নিষিদ্ধ ফলৰ সোৱাদ এবাৰ হ'লেও সকলোৱে লোৱাৰ বাসনা মনত ৰাখে! আৰু এই অৱদমিত বাসনাৰ জুইকুৰাত যদি কোনোবাই বতাহ দিয়ে? সেই প্ৰেম কাহিনী হৈ পৰে ভয়ংকৰভাৱে নিবিড়। নির্মালী আৰু সুমনৰ এই 'ডাৰ্ক প্ৰেম' কাহিনীয়ে আপোনাৰ মন মগজু জোকাৰি যাব। প্ৰতিগৰাকী শিল্পীৰ অভিনয় ইমান সাৱলীল যে ইয়াৰ পিছত এওঁলোকক বেলেগ ভূমিকাত দেখিলেও এইকেইটা চৰিত্ৰৰ ৰূপতহে মনত পৰিব। কাহিনীটোৱে চিনেমাখন চোৱাৰ বহুত পিছলৈকো খেদি ফুৰিব আপোনাক, চিনেমাখনৰ বিষয়ে নাভাবো বুলি ভাবিও হাত সাৰিব নোৱাৰিব। যদি অলপ ধতুৱা মনৰ তেনেহ'লে চিনেমাখন চোৱাৰ সাহস নকৰিব। চিনেমাত এডভেন্সাৰ বিচৰা সকলৰ কাৰণে এইখন মহাভোজ, এক অৰ্থত আমিষ! ছবিঘৰত ইতিমধ্যে মুক্তি লাভ কৰিছে।

Originally published on Facebook: 
https://www.facebook.com/tulika.devi.1/posts/10213358364308031

সকলো নাবালকত্ব পাৰ হৈ অৱশেষত অসমীয়া চিনেমাৰ এক মাইলষ্টোন: Manoj Goswami

আমিষ (2019)
পৰিচালনা, কাহিনী, চিত্ৰনাট্য : ভাস্কৰ হাজৰিকা
প্ৰযোজনা: শ্যাম বৰা, পুনম দেউল

অসমীয়া চিনেমাই সাবালকত্ব লাভ কৰিছেনে নাই সেই লৈ মাজে মাজে সন্দেহৰ উদ্ৰেক হয়। সিদিনা ফিল্ম ফেয়াৰ বঁটাৰ বাবে MOU স্বাক্ষৰ অনুষ্ঠানত মুখ্যমন্ত্ৰীয়ে কাঞ্চনজঙ্ঘা, ৰত্নাকৰৰ দৰে চিনেমা আমাক আৰু লাগে বুলি ৰাজহুৱাকৈ কৈ আমাৰ দুগুণে বিভ্ৰান্তি বঢ়ালে।

ঠিক এনে পৰিস্থিতিৰ মাজতে চোৱাৰ সুযোগ পালোঁ ভাস্কৰ হাজৰিকাৰ 'আমিষ'---এখন ডাৰ্ক ৰোমাণ্টিক ছবি, যি দৰ্শকক জোকাৰি যাব পাৰে তাৰ বিষয় ,মেটাফৰ আৰু ট্ৰিটমেন্টৰে! প্ৰেম বা নাৰী- পুৰুষৰ দেহজ আকৰ্ষণক কেন্দ্ৰ কৰি বহু ছবি নিৰ্মাণ হৈছে। মনৰ গোপন আন্ধাৰ গহ্বৰত প্ৰেমে পোহৰৰ বিচ্ছুৰণ যিদৰে পেলাব পাৰে , জিঘাংসা আৰু বিকৃতিও আনিব পাৰে সিটো অতি স্বাভাৱিক আৰু সাধাৰণ কথা। বহু পৰিচালকে প্ৰেমিক প্ৰেমিকাৰ চৰিত্ৰ তথা গল্পক একাধিক আবৰণেৰে( shades) বহুমাত্ৰিক আৰু ৰহস্যময় কৰি তোলে।

কিন্তু ভাস্কৰ হাজৰিকাই আমিষ'ৰ যি জটিল কাহিনী লৈছে তাক ৰূপায়ণ কৰাৰ বাবে সাহস আৰু সামৰ্থ্য দুয়োটাই লাগিব। বিশেষকৈ ইয়াত নান্দনিকতা আৰু বীভৎসতাৰ মাজত বেলেন্স কৰা ইমান সহজ নাছিল। সেয়ে ছবিখনত কোনো কোনো সময়ত পৰিচালক পিছলি গলেও সামগ্ৰিকভাৱে এই জটিল পৰীক্ষাত তেওঁ উতীৰ্ণ হৈ গৈছে। তাতে পশ্চিমত বীভৎসতা ( Grotesque )ও একধৰণৰ কলাৰস হিচাবে স্বীকৃত।

সেয়ে নিৰ্মালী ( লিমা দাস )আৰু সুমনৰ ( অৰ্ঘদীপ বৰুৱা) অসহজ প্ৰেমকাহিনী সাধাৰণ আমিষ ভক্ষণৰে আৰম্ভ হৈ নৰমাংস স্পৃহাৰে শেষ হৈছে। নিৰ্মালীৰ সুপ্ত যৌনতাৰ উন্মেষ আৰু তাক এক সৰ্বগ্ৰাসী ক্ষুধাত পৰিণত কৰা সুমন প্ৰকৃততেই এক বেপৰোৱা প্ৰেমিক। কিন্তু নিৰ্মালী?? দৈহিকতা আৰু যৌনতাৰ বাহিৰে তাইৰ জানো মনত প্ৰেমৰ কিবা চিন মোকাম আছিল? কিন্তু এই জটিল আৰু ধূসৰ চৰিত্ৰটো লিমা দাসে ইমান সংযত আৰু খুতঁহীনভাৱে ৰূপায়ন কৰিছে যে বিশ্বাসেই নহয় এইখন তেওঁৰ প্ৰথম ছবি। অসমীয়া চলচ্চিত্ৰত এগৰাকী অতি প্ৰতিভাবান অভিনেত্ৰীৰ আবিৰ্ভাৱ ঘটিল তাৰ বাবে পৰিচালক ভাস্কৰ হাজৰিকাও ধন্যবাদাৰ্হ। অৰ্ঘদীপৰ অভিনয়ো সুনিয়ন্ত্ৰিত আৰু সাৱলীল।

আমিষ'ত কিন্তু সংগীতেও এক গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা লৈছে (সংগীত-কুৱান বে)। আবহৰ উপৰিও জয়ন্ত হাজৰিকাৰ গানৰ পৰা পথৰ দাতিঁৰ মন্দিৰৰ কীৰ্তনলৈ, এমেচাৰ গায়কীৰ পৰা আৰু গীটাৰৰ তাৰঁৰ মৃদু ঝংকাৰলৈ পৰিচালকে সচেতনভাৱেই বিভিন্ন চিটুৱেচনত সংগীতক ব্যৱহাৰ কৰিছে। তদুপৰি বিভিন্ন সংবেদনশীল মুহূৰ্তত মন্টাজ আৰু ছাঁ পোহৰৰ সম্পাতেৰে কেমেৰাই ছবিখনক অন্য মাত্ৰা দিছে--কোনো কোনো সময়ত কৰি তুলিছে ভয়ংকৰ সুন্দৰ ( যেনে মৰ্গলৈ যোৱাৰ পূৰ্বে নিশাৰ মহানগৰীৰ পেন শ্বট )।

কিন্তু মাজে মাজে কলাজ'ৰ আধিক্য ( যেনে ইলিয়াছৰ হাস্পতালত সুমনৰ স্বপ্নদৃশ্য) আৰু ডিটেইলছৰ খুতেঁ( অংগ ক্ষয়ৰ পিছতো নিৰ্মালী--সুমনৰ শৰীৰত কোনো দুখ ক্লেশ নাই,মেডিকেল ছায়েন্সক উপেক্ষা কৰি খোজকাঢ়িছে দৌৰিছে স্বাভাৱিকভাৱে বা মৰ্গত সজাই থোৱা মাথো এটা মৃতদেহ, ইত্যাদি) ছবিখনৰ ৰসাস্বাদনত মাজে মাজে ব্যাঘাত জন্মাইছে। আমিষ'ৰ আৰম্ভণিতে নিৰ্মালীৰ একাকীত্ব বা অপূৰ্ণতা প্ৰতিস্থাপিত কৰাৰ বাবে পৰিচালকৰ হাতত বহু সুযোগ আছিল। বেলকনিত বহুবাৰ নিৰ্মালী থিয় দিছে, কিন্তু পঞ্চাশ বছৰৰো পূৰ্বে সত্যজিৎ ৰায়ে ' চাৰুলতা'ত দেখুৱাই যোৱা সেই খিৰিকী বা বেলকনিৰ দৃশ্যহে মনলৈ আহিল--যি নীৰৱ নিসংগতাক বাঙ্ময় কৰি তুলিছিল। এইবোৰ অৱশ্যে অতি সাধাৰণ প্ৰত্যাশা কিন্তু আমিষৰ ক্লাইমেক্সত প্ৰেমিকাৰ ক্ষুধা নিৰসনৰ বাবে সুমনে যেতিয়া এজন নিৰীহ ৰিক্সাচালকক হত্যা কৰিছে সি কিন্তু ছবিখনৰ কাহিনীৰ প্ৰাসংগিকতাক সহায় কৰা নাই। সুমনৰ চিকাৰ তেওঁৰ বা নিৰ্মালীৰ কোনো ঘনিষ্ঠ বা প্ৰিয়জনো হব পাৰিলেহেতেন (মই এটা ঈংগিতহে দিছোঁ)। কিন্তু সংগতিহীনভাৱে এজন অচিন লোকক বীভৎসভাৱে হত্যা কৰি ছবিখনত অহেতুক ভালগাৰিজিম আমদানি কৰিছে পৰিচালকে।

আজি পৰিস্থিতি এনে যে অসমীয়া ছবি চাই প্ৰেক্ষাগৃহৰ exit পাৰ হলেই পাহৰি যোৱা যায় তাৰ বিষয়, অভিনয় বা সাৰমৰ্ম। ভাস্কৰ হাজৰিকাৰ আমিষ কিন্তু ব্যতিক্ৰম। ই আপোনাক হন্ট (haunt) কৰিব, খেদি ফুৰিব বেছ কিছু সময়লৈ।
সেয়ে সকলো বিভ্ৰান্তি বা বিতৰ্কৰ মাজতো আমিষ এখন গুৰুত্বপূৰ্ণ ছবি। হয়তো সকলো নাবালকত্ব পাৰ হৈ অৱশেষত অসমীয়া চিনেমাৰ এক মাইলষ্টোন। অভিনন্দন ভাস্কৰ হাজৰিকা।

Originally published on Facebook: 

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=3315772435131809

A scintillating examination of female desire and appetite: Usha Iyer

I was invited yesterday to introduce the Assamese film, Aamis (Ravening) at the 3^rd I South Asian film festival in San Francisco. Since I hadn’t watched the film yet (but was very excited for what promised to be in store), I made the usual connection between meat-eating and Hindutva intolerance, hoping the film would go beyond a sociological critique, however. And oh, how it did! All the trailers and reviews had promised horror, so of course, one expected cannibalism, the ultimate gastronomic taboo. But the film went beyond all those expectations into a scintillating examination of female desire and appetite, of the mixing of sensory pleasures – the gastronomic and the sexual, of locating pleasure in other body parts than the usual places, of dreamy (Persona-like but in a different register) sequences of the man’s hands touching the insides of the woman’s stomach, of him luxuriating inside her stomach, her face. The body turns into an extended membrane of pleasure. As a pediatrician, Nirmali is often seen rubbing the stomachs of her patients. The belly becomes activated as a fleshy space of erotic, gustatory delectation.

And so does the mouth. As baideo (older sister)/Nirmali eats rabbit meat, catfish with colocasia, bat meat, and then scrambled bits of Sumon’s thigh, devilled egg style, all exquisitely with a fork, her soft, delicate mouth folds in pleasure; you can see the meat glide down her throat, and warm her belly. We’re invited to delight with her in the voluptuous movement of the meat inside her body as much as we take pleasure in her elegant outside, draped in beautiful mekhla chadors with small embroidered motifs, delicate earrings, a gold chain upon her soft neck. Surfaces fold upon each other, seductive outside but more radically, in the inside of organs. The body becomes an engine for oral, abdominal, tactile pleasures, which no amount of mouthwash can erase the taste of. When the abject is folded back into the realm of the senses, something fundamentally shifts in our conception of the body. Boundaries between inside and outside dissolve. The carefully-built edifice of borders – between meat and skin, our insides and outsides, our bodies and others’, objects and the skin and meat that they pierce, classed bodies of a doctor, a small-town student, a working-class rickshaw-puller – is slowly picked at. It’s not the brutal collapse of shocking body horror (which the reviews had primed me to expect) but a delicate disemboweling, a tender picking apart of these boundaries. 

Some reviews found the “moralizing” towards the end disappointing. But I didn’t see any moralizing at all, only a critique of it. The state, of course, rears its sanctimonious head when Sumon is busy carving up a rickshaw-wala’s body, arresting him and later Nirmali (who has spent the night in ravenous anticipation). News channels quickly sensationalize the case as being about two lovers with a disgusting, horrifying secret. Nirmali’s son, Piku watches the news with their maid, and Nirmali’s friend, Jumi. Her husband, Dilip, is seen (not heard, mercifully!) screaming on the phone. We can imagine his obtuse, self-righteous shock. Dilip, also a doctor, works for rural health, with clear ideas about disease and its eradication. The poor and their diseases must be kept at the proper distance for the abject, like the leeches he recounts peeling off his legs. His friends call his work award-worthy. We, on Nirmali’s side, see his dense denial of pleasures, notice his disinterest in Sumon’s long list of non-traditional meats, which has her tingling with craving. If one were to get under Nirmali’s skin, as it were, Dilip’s thick, stocky body begins to feel perfect for her growing appetite (at one point, I wondered if she’d consider her son a fit comestible!). But does she hunger for any human meat or for Sumon’s, the body she cannot have conventional sex with because she’s married? The film overturns taboos with tremendous subversive force – since extra-marital sex is deemed immoral, characters explore other corporeal delights. And they take us to very different, much more interesting explorations of senses and affects. Unlike the reviews I read, I didn’t think Jumi is punished for her affair with a younger man (that she describes as hard and soft in the right places). Rather, she finally is pregnant with a child she’s longed for. Her belly fills with her desire just as Nirmali’s has with hers. Sumon and Nirmali finally let their fingers touch when they’re paraded before the hungry journalists by the police. It’s a profoundly erotic moment (and I wish they’d let it linger there rather than clasp their hands as some sort of joint force against society). Even as their faces are covered, criminal style, one imagines their mouths curling with voluptuous arousal.

(Sent in an email note to the director)

This film first watches you and then consumes you: Srijit Mukherji

In a daze after watching #Aamis. Mind-numbing, heart-wrenching, spine-chilling. It takes you to a psychological space where cinema, in any language, seldom takes you. Nothing like this has come out from Indian cinema in a long time. There are films that you watch and consume, this film first watches you and then consumes you, sinew by sinew, tissue by tissue, fibre by fibre. With its metaphors, its simplicity, its incision with a surgeon-like precision. If the taste or flavour of a film can be likened to meat, this film would be as impossible to achieve as probably unicorn steak. But Bhaskar HaZarika conjures it up easily with moments which make you wince and pine, squeal and love at the same time. And delivers a film, both rare and very well-done.
I could go on. But for now, catch possibly the second last or last show in Kolkata at 5 35 pm at Lake Mall Cinepolis tomorrow or day after.

Originally published on Facebook: 

https://www.facebook.com/srijit.mukherji.1/posts/10157501046816091